9. veljače 1573. dogodila se završna bitka Seljačke bune kod Stubičkih toplica. U toj bici su sudjelovali jedini preostali neporaženi pobunjenici Ambroza (nazvanog Matija) Gupca i plemićka vojska Gašpara Alapića.
Seljaci, iako loše naoružani i bez podrške konjice, pružili su u ovoj bici tako žestok otpor da je feudalnoj vojsci morala doći pomoć da bi nadvladali pobunjenike.
Matija Gubec je zarobljen i odveden u Zagreb, gdje je na Trgu svetog Marka pogubljen na okrutan način.
Krvava odmazda nad pobunjenicima – kronike
Postupanje plemstva s pobunjenim seljacima po gušenju velike seljačke bune 1573. prema kronici Nikole Istvánffyja:
“Nemilosrdan i neumjeren bio je postupak protiv onih, koji su se predali ili bili zarobljeni. Na sve strane po obližnjim stablima i seoskim kućama visjeli su na poprečno spojenim motkama, da ih svatko može vidjeti, a na jednoj vrlo visokoj i razgranatoj divljoj kruški, koja slučajno bijaše izrasla uz vojničku cestu, bijaše o konopcu obješeno šesnaest ili više nesretnih seljaka i izloženo vjetrovima da ih njišu i pticama da ih kljucaju. Nekima su pak bili odsječeni nos i uši, pa su tako osakaćeni pušteni, da trajno nose sramotnu uspomenu na bunu i bezbožno podizanje mača protiv svojih gospodara. Sam Gubec, zlokobni vođa zločinačke vojske i kako ga sami nazivahu kralj, bio je živ uhvaćen, što je bilo osobito drago plemstvu i njegovim vođama, te doveden u Zagreb. Tu je on, pošto je pred njegovim očima bio pogubljen Andrija Pasanec, njegov zamjenik u vojsci, najprije bio strašno izmrcvaren usijanim kliještima, zatim okrunjen željeznom krunom i to usijanom i najposlije rasčetvoren kao razbojnik…”.