Ivo Gregurević će ostati zapamćen kao jedan od najvećih hrvatskih filmskih i televizijskih glumaca, a odigrao je brojne uloge po kojima će ga javnost pamtiti.
Gregurević je rođen u Donjoj Mahali (Orašje), 7. listopada 1952. godine. Otac Marko bio je zemljoradnik a majka Jela domaćica. Po završetku srednje škole Gregurević upisuje Akademiju dramskih umjetnosti u Zagrebu.
Svoju prvu filmsku ulogu Gregurević je ostvario 1977. godine u filmu B. Žižića “Ne naginji se van” u kojemu je glumio Filipa, glavnog provincijalca u radu u Njemačkoj. Iste je godine ostvario ulogu u filmu “Mećava”, a potom je 1978. godine glumio u filmu “Osuđeni” i Repicu u televizijskoj seriji “Mačak pod šljemom”, navodi se na Biografija.com.
https://www.youtube.com/watch?v=f1ONOCW4hQQ
Godinu dana kasnije glumio je u “Gradilištu”, “Osvajanju slobode” i Rajka u filmu “Usijanje”. U “Izgubljenoj zavičaju” glumio je 1980. godine, a iste je godine ostvario i televizijsku ulogu u “Duvanskom putu”.
1981. glumio je u dva filma: “Visoki napon” i “Gosti iz galaksije”, ali i u dvije televizijske serije: “Velo misto” i “Nepokoreni grad”. Upravo je veću popularnost stekao glumeći u Netjaka u “Velom mistu”.
Krele je bio u “Kiklopu” 1982. godine, a godinu dana kasnije glumio je Đuru u “Hildergardu” kao i Marka u “Trećem ključu”. 1984. godine fimsku je ulogu ostvario u “Duetu za jednu noć” i u “Velikom talentu”. Đuricu je 1986. godine glumio u “Večernjim zvonima”, a iste je godine glumio i Štimera u seriji “Brisani prostor”. Ta je godina bila ključna za kazališni angažman Ive Gregurevića. Naime, tada je postao član ansambla Drame Hrvatskog narodnog kazališta u Zagrebu.
1987. godine glumio je u “Kraljevoj završnici”, “Terevenki” te Ivu u “Osuđenima”. Druga Radojića 1988. godine glumio je u filmu “Život sa stricem”, a iste je godine ostvario uloge u filmovima “Sokol ga nije volio”, “Gospodski život Stipe Zvonareva” te “Bez trećeg”.
Godina 1989. za Ivu Gregurevića bila je vrlo uspješna što se tiče filmskih angažmana. Ostvario je uloge u čak pet filmova; glumio je inspektora u “Leo i Brigita”, Mrvu u “Hamburg Altoni”, kapetana u “Đavoljem ratu”, Gubu u “Diplomi za smrt”, a glumio je i u filmu “Povratak Katarine Kožul”. Iste je godine glumio i u televizijskoj seriji “Ptice nebeske”.
U filmu “Doktorova moć” glumio je 1990. godine, a iste je godine glumio i Tomu Lončara u filmu “Stela”, kao i Mirkovog tatu u seriji “Operacija Barbarossa”. Vinka je 1991. godine glumio u filmu “Krhotine – Kronika jednog nestajanja”, Luku Barića u “Priči iz Hrvatske” te Čarugu u istoimenom filmu. Ulogu Slobodana Despota odigrao je 1992. godine u filmu “Luka”, a sljedeće je godine uloge ostvario i u filmovima “Kontesa Dora” i “Dok nitko ne gleda”.
1994. godine Gregurević je glumio u filmu “Vukovar se vraća kući” te Melitinog supruga u filmu “Svaki put kad se rastajemo”. U filmu “Mrtva točka” glumio je već iduće godine, a iste je godine ostvario filmske uloge u “Olovnoj pričesti”, “Ispranima” te “Anđele moj dragi”. 1996. godine utjelovio je lik Kape u filmu “Sedma kronika”, policajca u “Prepoznavanju”, Branimira u “Djed i baka se rastaju”, a glumio je i u filmu “Šokica”. U “Ruskom mesu” glumio je Vuka 1997. godine, a iste je godine glumio i gosta u filmu “Božić u Beču”.
“Tri muškarca Melite Žganjer” film je iz 1998. godine u kojemu je Gregurević odigrao ulogu Jure, a iste je godine glumio Sašu u “Transatlanticu” te Cincu Kapulicu u filmu “Kad mrtvi zapjevaju”. Već sljedeće godine glumio je Radeta u “Bogorodici”, Luku u “Maršalu”, Kirby u “Crvenoj prašini” te kapetana Rašu u “Četveroredu”.
2000. godine glumio je u filmovima “Mliječni put”, “Srce nije u modi”, Crna kronika ili dan žena”, Je li jasno, prijatelju” te “Nebo, sateliti”. Iduće godine uloge je ostvario u filmu “Sami”, “Ajmo žuti”, “Holding”, Posljednja volja” i “Kraljica noći”. Serafinovog oca glumio je 2002. godine u filmu “Serafin, svjetioničarev sin”, a iste je godine glumio u filmu “Ne dao Bog većeg zla”, kao i u serijama “Naši i vaši” i “Novo doba”.
U “Svjedocima” je glumio 2003. godine, kao i u filmovima “Tu”, “Inspekcija” i “Ispod crte”.
Ulogu Majora odigrao je 2004. godine u filmu “Duga mračna noć”, a glumio je i Šampiona u televizijskoj seriji “Crna kronika”, kao i doktora u seriji “Zlatni vrč”.
Iduće je godine glumio u filmovima “Pod vedrim nebom”, “Što je Iva snimila 21. listopada 2003.”, “Što je muškarac bez brkova”, “Otac” i “Posljednja pričest”. 2006. godine odigrao je ulogu Abasa u filmu “Ne pitaj kako!”, Vučevića u filmu “Duh u močvari” te Ćaleta u “Put lubenica”. Isto tako glumio je u seriji “Tata i zetovi”, a iste je godine s emitiranjem počela serija “Odmori se, zaslužio si” u kojoj je Gregurević glumio Marka Kosmičkog.
U “Konjima vranima” glumio je Vavana 2007. godine, a iste je godine glumio predsjednika u filmu “Pravo čudo” kao i u filmu “Kradljivac uspomena”. Iduće je godine utjelovio Josu u filmu “Kino Lika”, a tada su započele s emitiranjem serije “Stipe u gostima” i “Mamutica” u kojoj je Gregurević utjelovio lik načelnika Pavkovića.
2009. glumio je Ivu u “Crncima”, Filipovog oca u “Metastazama”, a glumio je i u filmu “Ta tvoja ruka mala”. Gregurević je odigrao ulogu Josifa Staljina u seriji “Tito” 2010., kao i Pilju Kamenića u “Periferija city”.
Glumio je u filmu “Room 304”, “Ćaći” te u “Josefu” 2011. godine. Iste je godine glumio i Vladu Deronju u seriji “Provodi i sprovodi”, a iduće godine bio je Nedeljković u “Nedjeljom ujutro, subotom navečer”.
Zenka je glumio 2013. u filmu “Šuti”, a iste je godine s emitiranjem započela serija “Zora dubrovačka” u kojoj je utjelovio lik Tonka Šimunovića. Sljedeće je godine ostvario ulogu u filmu “Kosac”, a u filmu “Imena višnje” 2015. godine glumio je Slavka. U seriji “Patrola na cesti” glumio je 2016. godine, a iste je godine ostvario i televizijsku ulogu u seriji “Dobrodošli u Orient Express” kao i u filmu “Sve najbolje”. 2017. godine ostvario je filmske uloge u “Muškarci ne plaču”, “Agape” i “Catalina”, kao i u seriji “Čuvar dvorca”.
Najveća postignuća
Gregurević je 1995. godine pokrenuo u Orašju Dane hrvatskog filma, a brojni taj festival nazivaju festivalom Ive Gregurevića.
Svojim je iznimnim glumačkim angažmanom osvojio brojne nagrade. Tako je 1998. godine dobio Nagradu hrvatskog glumišta za film “Šokica”, a istu je nagradu dobio i 2006. godine za film i istoimenu seriju “Duga mračna noć”.
Prestižnu godišnju nagradu Vladimir Nazor za filmsku umjetnost dobio je 1998. godine.
Dobitnik je i Zlatne arene za najbolju glavnu mušku ulogu 1999. godine za film “Bogorodica”, 2002. za film “Ne dao Bog većeg zla”, 2005. za “Što je Iva snimila 21. Listopada 2003.” i 2014. za film “Kosac”.
Za glavnu ulogu u filmu Branka Schmidta “Imena višnje” Gregurević je primio Nagradu Filip Šovagović 2015. godine.
Tekst se nastavlja ispod oglasa
