Svećenike i ostale građane koji su bili u zatvoru počeli su ubijati i masakrirati njihova trupla. Ukupno je ubijeno oko 2400 ljudi, među njima i tri biskupa, te određeni broj aristokrata.
Na današnji dan 1792. započela je nova krvava faza Francuske revolucije. Kralj Luj XVI. i kraljica Marija Antoaneta još uvijek su bili živi, ali u pritvoru. Razlog za uznemirenost i paniku u Parizu bila je invazija na Francusku koju su dva tjedna ranije započele strane sile u pokušaju da uguše revoluciju i vrate kralja na vlast. Strana se vojska približavala Parizu u kojem je vlast imala Komuna, svojevrsni gradski kolektivni organ vlasti.
Revolucionarna pariška Komuna je de facto preuzela vlast u cijeloj Francuskoj, zamijenivši dotadašnju vladu. Mnogi građani su uhićeni zbog sumnje da podržavaju strane kontrarevolucionarne sile. Među uhićenima je bilo osobito mnogo svećenika. Na vijest da su stranci zauzeli Verdun i da nastavljaju prema Parizu dignuta je opća uzbuna.
Svećenike i ostale građane koji su bili u zatvoru počeli su ubijati i masakrirati njihova trupla. Ukupno je ubijeno oko 2400 ljudi, među njima i tri biskupa, te određeni broj aristokrata. Vjerojatno najpoznatija žrtva bila je princeza de Lamballe, bliska kraljičina prijateljica i jedna od najbogatijih žena u Francuskoj, koju je svjetina najprije ubila, a zatim sakatila njeno tijelo. Glavu su joj stavili na kolac i paradirali s njom pred prozorima njene prijateljice kraljice Marije Antoanete.
Dodatak: Značenje izraza pariška Komuna (vidi enciklopedija.hr)
1. Naziv za pariško gradsko vijeće u doba Francuske revolucije od srpnja 1789. do 1795. Revolucionarno raspoloženo, to vijeće podupiralo je radikalizaciju politike i utjecalo na odsudne događaje 1792 godine. Iz Pariške komune krenula je agresivna antikršćanska propaganda, zabrana kršćanske vjere (katoličke i protestantske) te nametanje kulta Razuma (poslije Vrhovnoga Bića), koja je dovela do još krvavijega terora protiv neistomišljenika.
2. Uprava Pariza (18. II – 28. V. 1871) izabrana nakon ustanka pariške Nacionalne garde, koji je izbio kao reakcija na kapitulaciju Pariza u Francusko-pruskom ratu (28. I. 1871) i na mogućnost obnove monarhije (jaka monarhistička struja u novoj Narodnoj skupštini). Parišku komunu slomile su francuske postrojbe (uz suglasnost njemačke vojske) nakon žestokih borbi.
Parišku je komunu već 1871., dva dana nakon njene propasti, komunistički ideolog Karl Marx na Generalnom vijeću Prve internacionale prikazao kao prvu socijalnu revoluciju, a nakon toga ona je postala događajem na koji se često pozivala socijalistička i marksistička misao i propaganda.
