Drugi dan nove godine 1492. godine najveće veselje bilo je u Španjolskoj, gdje su kralj Ferdinand II i kraljica Isabella postali suvereni na cjelokupnom teritoriju, preuzevši zadnje maursko uporište koje im je predao Muhamed XI, arapski lider na Iberskom poluotoku. To je bio kraj stoljećima duge rekonkviste, borbe katoličkih Španjolaca i Portugalaca da istjeraju muslimanske osvajače s područja koje su držali okupirane stotinama godina.
Rekonkvista (španj. reconquista = ponovno osvajanje) pokret je Španjolaca i Portugalaca s ciljem protjerivanja osvajača Maura (islamskih Arapa) s Pirinejskog poluotoka, odnosno s ciljem njegova ponovnog osvajanja. Uzrok rekonkviste bio je prodor muslimanskih Maura, nošenih islamskom ekspanzijom, u Europu koji su 714. zauzeli veći dio poluotoka, a njihov dalji prodor zaustavlja tek Karlo Martel kod Toursa 732 u današnjoj Francuskoj. Sama rekonkvista počinje 718. oslobođenjem Galicije i Leona, odnosno Pelayovom pobjedom kod Covadonge 722., a okončava se 1492. godine kada je osvojen Granadski emirat, zadnje maursko uporište u Europi.
Rekonkvista – u vjerskom pogledu – predstavlja sukob između kršćanstva, odnosno katoličanstva s jedne i islama s druge strane, koji se okončao potpunim nestankom osvajačkog islama s prostora zapadne Europe.
